Crítico... dende a UCI

BANG, corrin rápidamente de onde aconteceu a explosión, non sabía o que facia pero escapaba de alí, non era consciente. Despois de horas correndo, polas sendas da inconsciencia.. adentreime nun bar, no que era coñecido por visitar a cotio. Alí, pedín coma sempre un whisky, e atopei os meus amigos, cos que mantiben unha entretida conversa...as horas pasaron, e de aló marchei cara a miña casa. Cando cheguei a ela, pousei a minha gabardina sobre o sofá, quitei o meu gorro, e xersei... e un regueiro de sangue, invadiu os chanzos da estancia... "estou ferido,...". A miña mente volveu recobrar o shock da vez anterior, pero nesta vez preocupado por sobrevivir... so sei que doe, a morte é regusto de mel na boca dun cativo,... que diria Sexismundo??? ou... Hamlet... volve en ti... recobra o seso...